We vertrokken naar St. Tropez. Naar de Franse Rivièra, de Côte d'Azur, het zonnige zuiden. Maar het weer in Zuid-Frankrijk was ronduit klote. Het werd dus een typische we-moeten-er-maar-het-beste-van-maken-vakantie.
Evenzogoed en desalniettemin heb ik een vrolijke potpourrie van nutteloze, maar amusante feitjes en weetjes over de mondaine badplaats voor u in de aanbieding. Oké, daar gaan we.
St. Tropez is een zeer merkwaardig stadje. Het onderscheidt zich ogenschijnlijk in niets van alle andere Zuid-Franse dorpjes. Maar kijk even verder. Want al slenterend over straat kom je vreemde dingen tegen. Zoals dit leuke setje tuingereedschap in de etalage van het ongelooflijk exclusieve modehuis Hermès. Een schepje en harkje met houten gevest. Duur? Slechts €330. Leuk jurkje? Voor een schamele €4000 is het van u. Of dit strakke tafelvoetbalspel van glas. Ook niet goedkoop -€8000 om precies te zijn- maar dan heb je ook echt een retecoole gadget voor de kids.
Moe van het shoppen? Dan houd je gewoon een taxi aan. Alleen hier is dat dan (echt hoor) een splinternieuwe Jaguar. Al is je verplaatsen per auto eigenlijk iets voor sukkels. Want er is maar één smal weggetje naar het dorp en daar staat bijna
altijd een zich tergend langzaam voortbewegende file. Als je er een béétje toe doet dan neem je een heli. En die vliegen hier dan ook continu over –als lastig zoemende wespen.
Onder de platanen van het Place des Lices is St. Tropez gewoon een slaperig dorp, waar verweerde oude mannen een potje petanque spelen. Toch moet je niet vreemd opkijken als je de volgende dag in de Var Matin leest dat Vanessa Paradis en Karl Lagerfeld daar óók een balletje hebben gegooid. Wel met kristallen ballen van Chanel uiteraard. Verschil moet er tenslotte zijn.
Omdat het weer zoals gezegd niet meewerkte vielen we terug op de boeken die we hadden ingepakt. Ik kon een wel een weekje vooruit met mijn kloeke De gekwelde man van Mankell, terwijl Betere Helft zich vermaakte met De zelfmoordclub van Arto Paasilinna en De grens van Riikka Pulkkinen. Voor zoonlief had ik 3 boeken meegenomen, speciaal geselecteerd op dikte. Maar dat was in het geval van een mooiweerscenario. Dus toen hij die boeken al na een dag of 5 uit had, hebben we hem maar in arren moede De eenzaamheid van de priemgetallen van Paolo Giordano gegeven. ‘Best goed’, was hierover zijn oordeel. Weten we dat ook weer. Totale score van zijn kant: een verbijsterende 1800 bladzijden.
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik ongeveer een tankwagen rosé heb weggeslobberd in die 2 weken. Ik kan u melden dat die van uitzonderlijke kwaliteit is dit jaar. Vooral het Château des Marres en Château Minuty bevielen ons bijzonder goed.
Ik heb voor volgend jaar beter weer besteld..
