Design

Omdat ik graag wat kilometers wilde maken in onze nieuwe –gebruikte- auto, stelde ik afgelopen zondag voor een uitstapje naar het Kröller-Müller te maken. Daarmee scoorde ik punten bij mijn eega, een sucker for art pur sang. Twee vliegen in één klap dacht ik, en even later scheurde ik met mijn nieuw verworven, 163Pk sterke waardigheid, over ’s lands snelwegen.

Het Kröller-Müller herbergt een duizelingwekkend mooie collectie. Mondriaan, Isaac Israëls, Charley Toorop, Van Gogh. Zelfs zoonlief was erg enthousiast. ‘De Aardappeleters hangt hier. Dat is één van de beroemdste schilderijen ter wereld, hoor!’, doceerde hij deskundig. Dat klopte trouwens niet helemaal, want het was slechts een voorstudie. Het echt beroemde werk is te bewonderen in het Van Gogh, maar zijn jeugdige enthousiasme was niettemin aanstekelijk.

Na de appeltaart met slagroom snuffelden we wat rond in de museumshop, waar ik stuitte op het boek Phaidon Design Classics. Nou sta ik altijd een beetje wantrouwend tegenover design; 9 van de 10 keer zijn het onhandige citruspersen of lelijke stoelen die bovendien niet lekker zitten, maar in dit boek staan 999 échte klassiekers. Meteen aangeschaft. Achtenhalve kilo zwaar –ja, ik heb het nagewogen-  en propvol heerlijke feitjes & weetjes en prachtige foto’s en tekeningen.

Ik ging meteen op zoek naar classics in mijn eigen huis en vond er ook een aantal, waaronder glazen van Duralex, een Peugeot-pepermolen, de Technics SL1200 draaitafel (nu helaas wéér in reparatie), een Pritt-plakstift en, heel verrassend, 2 slecht zittende stoelen, die we op de vrijmarkt afgelopen jaar voor een tientje mochten meenemen.

Andere design-classics uit het boek zijn minder, of helemaal niet bereikbaar voor normale stervelingen, maar ach, erover dromen mag altijd..