Het liefst lees ik boeken die ik al een keer gelezen heb, kijk ik naar films die ik al 10 keer gezien heb en luister ik naar platen die ik al 100 keer gehoord heb.Soms vraag ik me af of dat een afwijking is. Van de detective die ik nu aan het lezen ben kan ik bijvoorbeeld de plot wel dromen. Daar wordt het natuurlijk niet spannender van. Maar het is zo’n goed verháál, denk ik dan bij mezelf.
Aan de andere kant: ik probeerde kaartjes te krijgen voor Richard III in de stadsschouwburg hier en alle voorstellingen waren strak uitverkocht. En hoe het afloopt met de karakters van Shakespeare weten we ook allemaal.
Zelf wijt ik mijn behoefte om te herkauwen aan de aangeboren melancholie waaraan ik zo nu en dan lijd. Maar het zet me wel op het spoor van vergeten juweeltjes. Neem nou de klassieker Head on the door die ik gisteren uit de bak bij Concerto gevist heb. Een plaat die al in geen jaren gehoord had en waar mijn hart sneller van gaat kloppen. Briljante clip bij een al even briljant nummer:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten