De lente is begonnen. Maar nu echt.

Je kon er op wachten natuurlijk, en we moesten er ook op wachten. Best wel lang. Maar nu is het dan zo ver. De lente is begonnen. Tralala en joehoe.

Krokusjes uiteraard –maar dat is waarschijnlijk niemand ontgaan. Het wollen vest waarin ik het afgelopen halfjaar zo’n beetje heb gewoond, voelt ineens zo wárm. Mensen zitten op houten bankjes in de zon.

Ik voel me scherp en alert en het valt me ineens op dat dezelfde jongen die op mijn sjieke sportschool BN’ers pijn laat lijden tijdens het buikspierkwartier, mij bij Albert Heijn vertelt waar ik de aardappelpuree kan vinden.

In de gracht voeren 4 mannetjeseenden een bittere strijd om de gunst van 1 vrouwtje. Er loopt een jongen op straat met een cool t-shirt van Wickie de Viking. Ik help een buurvrouw (níét Bibi) met het naar binnensjouwen van een mega-zak potgrond.

Ik ga een goeie fles rosé koudzetten voor als mijn meisje straks thuiskomt. Die drinken we dan op en we denken even niet alle ellende op de wereld.

We vieren het begin van de lente.