Iemand die heel veel weerzin bij mij oproept is Sietse Fritsma. Een maand geleden had ik nog nooit van die vent gehoord en hij staat nu al in mijn irritatie-toptien. Toch knap, want je moet van goede huize komen om je daarin een plekje te verwerven. Het is een select gezelschap met illustere namen. Ik noem een Patty Brard, een Wesley Sneijder, een Maurice de Hond. Om even aan te geven wat voor zwaargewicht Sietse is.
Deze ongelooflijk zelfingenomen kale patjepeeër met zijn Peek & Cloppenburgpak zegt dingen als: ‘Waarom moet Jan Modaal betalen voor een elitegezelschap dat een tromboneclubje bezoekt?’ Dan gaat het over een orkest van internationale klasse.
Een tromboneclubje. Ik schaamde mij plaatsvervangend voor alle hardwerkende musici. Je kunt natuurlijk ook zeggen dat in deze tijden van crisis er zorgvuldig gekeken moet worden naar de verdeling van subsidiegelden. Of dat je vindt dat grote orkesten voor een breed publiek toegankelijk moeten zijn. Maar dat scoort natuurlijk niet bij de aanhang. Die wil ferme taal waarin vooral veelvuldig wordt gerefereerd aan onze belastingcenten die worden uitgegeven aan linkse prietpraat.
En ondanks dat Geert zelf heeft aangekondigd in de Haagse gemeenteraad zitting te willen nemen, gloort er toch een sprankje hoop voor Den Haag. Ik heb het over Jeltje van Nieuwenhoven, die ijzig kalm bleef toen Sietse schetterde dat de PVV de gevestigde politieke orde ‘helemaal gek’ ging maken. Meneer Fritsma kent mij geloof ik nog niet zo goed, zei Jeltje met een minzaam glimlachje. Ik kreeg ondanks alles een beetje medelijden met Sietse.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten