Op de Baarsjesweg werd vandaag een rij bomen met groot materieel bruut uit de grond gerukt. Ze zijn daar al een tijdje bezig met de zogenaamde herinrichting. Ik vermoed dat voor bomen geen plaats was in het nieuwe bestemmingsplan. Of zoiets. Het groen werd eerst in overzichtelijke stukken gezaagd en verdween vervolgens in een gigantische houtversnipperaar. Daarop stond met grote letters te lezen: Boomverzorging. Ooh, heet dat zo, dacht ik.
Weet u wie ook een fanatieke boomverzorger is? Mijn buurvrouw Bibi. Haar tuin ziet er sowieso heel verzorgd uit, maar voor boomverzorging heeft ze een zwak. Haar snoeischaar is bijvoorbeeld bijna net zo groot als Bibi zelf.
Tot een paar jaar geleden stond er een werkelijk prachtige Japanse kers in Bibi’s tuin. Ik complimenteerde haar er meermaals mee. Reikhalzend keek ik uit naar de week waarin de boom in bloei stond. Wist u trouwens dat in Japan veel mensen juist in die week vrij nemen? Gaan ze met hun geliefde naar de bloesemtuinen. Romantisch toch?
Maar goed. Toen mijn Betere Helft en ik een paar jaar geleden terug kwamen van vakantie was de boom verdwenen. Bibi had hem heel sneaky tijdens onze afwezigheid omgezaagd. ‘Ach, die boom’, zei ze. ‘Die blaadjes geven zo’n rommel, en hij bloeit maar een paar dagen.’ Toen heb ik haar een jaar genegeerd.
Vanmiddag zag ik Bibi weer in haar tuin scharrelen met de snoeischaar. Heb nog niet gekeken, maar vrees het ergste.
1 opmerking:
wij hebben sinds kort een nieuwe buurvrouw op de tuin: tja, die coniferen, zei ze zorgelijk toen we kennis met haar maakten, ik vind dat toch zulke lelijke bomen...Nou ze zijn weg hoor. Weg beschutting, weg schaduw...doodzonde...
Een reactie posten